Çok çılgın olacağını beklediğim kutlamaların oldukça sönük geçtiğini belirtmek isterim. Christmas geldiği gibi, her yer tatil olduğundan, ucuza uçak bulabilen yabancı öğrenciler memleketlerine, belçikalılar da her hafta sonunu geçirdikleri analarının evlerine döndüler. Bir anda şehrin 20 olan yaş ortalaması da oldukça arttı bu dönemde :) Bir hafta kendi kotumda tek kalan bendim hatta, pek de şikayetçi olduğumu söyleyemiycem o ayrı... Neyse ki korkulan olmadı ve bu insanların bir kısmı 31 Aralk a kadar döndüler.
Gelelim ne yaptığıma. Erkenden kendimi sokaklara atmanın anlamsız olduğuna karar verip, biraz da yılların alışkınlığının da etkisiyle, yemeğimi yiyip muzik ve sarap eşliğinde odamda bir süre yayıldım. 11 e doğru bisikletime atlayıp yollara düştüm demek isterdim ama ilk yeni yıl hediyemi patlak bir lastik olarak aldığımdan, Selda'yı da toplayıp tabanvay usulu hedefimize doğru ilerledik.
Kızılay'ın, Taksim'in kalabalığına ve de şaşasına alışkın olan bünyemiz sakin kalabalıkçığı görünce biraz afalladı. "Parti nerde?" diye düşündüğümü hatırlıyorum. Hatta adamlar o kadar sakindiler ki yeni yıla girdğimizi anca atılan havai fişeklerden anladık, zira kimse lütfedip de bas bas 10..9..8.. diye saymadı. :))
0 yorum:
Yorum Gönder